بزرگترین جرم اتلاف وقته

هر وقت فیلم پاپیون به هر طریقی یادم میاد جمله بالا سریع پشت بندش تو مغزم جریان پیدا میکنه دلیلشم این سکانسه.(دوبله ضعیف با تصرف صدا و سیما اینجا) اصل جمله یه فلسفه داره و فرعشم یه فلسفه جدا.
فلسفه اصلش اینه که از این بدتر نمیشه وقتی زندگیتو حروم کنی آخرش قبل از این که بفهمی چی شده مرگ میاد سراغت. و حتی اگه مجازاتم نشی این خودش بزرگترین حکمه. دیگه چی از زندگی بزرگتر داری؟ اما دومیش که مهم ترم هست اینه : بلافاصله بعد شنیدن حرف قاضی خودش خودش رو متهم میکنه که گناه کارم شاید اگه هر کدوم ما جای اون بودیم همینو میگفتیم. شاید یه دلیلش اینه که همیشه میشه از اینی که بودیم بهتر باشیم و همین موضوع باعث میشی یه ایدآل هرگز دست نیافتنی داشته باشیم و از نرسیدن به اون به شدت احساس گناه کنیم.
القصه بدترین عامل اتلاف وقتی که من میشناسم بی ثباتیه یعنی کسی کاری رو شروع میکنه اما بعد از فلان قدر انجام دادن اون کار یه جورایی خسته و دل زده میشه. میذاره میره فقط و فقط بخاطر این که بریده.
reza sf ۲ ۶
مریــــ ـــــم
در من که تبدیل شده به یک بیماری!

منم

همدم ماه
من دقیقا به همین حال دچارم خیلی وقتا مِن جمله امروز 

جمعه ها دو چندان میشه

نظر دادن تنها برای اعضای بیان ممکن است.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.