احتمالا اولین باره این اسم رو برای یک سبک کاملا منحصر به فرد تو فارسی به کار میبرم. شاید عکاسی دنج و یا حتی عکاسی بکر اسمایی قشنگ تر باشن اما یه عکاس حرفه ای که این سبک رو کار کرده حتمی متوجه میشه چرا درمیان کنج بیشتر میخوره.

داستان اینه که حرفش شد سر کلاس و استاد گفت تا سال های اخیر بیشتر تو ترکیه و آذربایجان این مدل عکاسا کار میکردن اخیرن تو ایرانم کارای  آقای جمشید بایرامی  داره با اونا رقابت میکنه و سبک خلوتی تو عکاسی محسوب میشه.

سبکشم این شکلیه که لنز واید از یک سوژه بکر و تک در جایی که به طور معمول شلوغه اما در اون لحظه فقط و فقط اون سوژه اونجاست مثلا شب داخل بازار یا صبح داخل پارک و ... عکس میگیره حس عکس بر خلاف مستند که روی صورت و چشمه به شدت روی فضای بکر اطراف تمرکز داره و آدم بعد دیدن عکس از شدت حیرت مات میمونه.

سرچ کردم از این عکاس عکسای تو این سبک پیدا نکردم همش مال قبله که هیچ کدوم تو این سبک گرفته نشده اما یه نمایشگاه زده که چنتا از این مدلیاشو گذاشته.

همینجا بگم ممکنه عکسایی باشن که مال ایشون نیستن و یا حتی مال شاگرداشونن لطفا به ما هو هنر نگاه کنید.

قرار گرفتن دو سوژه چسبیده به هم ،مدل حرکت ، فرم مسجد یا امام زاده ، ابر ها و حتی لباس کشیده عروس که کادر رو خوب پر کرده به شدت خوبن.

تنها دلیلی که برای سیاه و سفید نکردن این عکس میشناسم اینه که روسری قرمز روی سر اون خانومه و این در فرهنگ اونا شاید معنی خاصی داره که یه عروس باید چه شکلی در اون روز خاص ظاهر بشه. از مسیرشون معنا تولید میشه چون مقصد مشخصه و به نظر من اطراف پایین ایدیت خوبی نداره و بیش از حد خام مونده.

سمت راست اولیشه زنی میان جاده خاکی ایستاده با چادری مشکی بسیار بی هویت و بی نشونه حتی چشمشم نمیشه دید حرکت درختا فوق العادن و آسمون ابر قشنگی داره. عکس وسطی رو نمیتونم خوب بینم اما آبی دیوارش در شمایل سبک جز به کله همچنان در اون عکس هم بی هویت بودن حرف اول و آخر رو میزنه.

در پشت آقای بایرامی میبیند یکی دیگه از این هنرا رو که البته بک راستش به دلیل وجود آقای بهرامی مشخص نیست:))

 از آرنه هودالیک (Arne Hodalič) تو همین سبک احتمالا تو سفرش به ایران گرفته فضا رو نمی فهمم اما به نظر یزده.نور پردازیش داستانیه برا خودش.

برنده مسابقات آزاد سیاه و سفید اسپانیا تو همین سبک

عکسی از پیل تاروان عکاس قدر این سبک.

نام عکاس رو نمیدونم اسم اثر به گفته گوگل قدم در تاریکیه.

پانیک در همین سبک که زیبایش رو دو چندان کرده.