شخصی به نام جان هورتون کانوی که یک ریاضی دان هم بوده سال 1970 در محیط شطرنجی یک بازی اختراع کرده که مردم بعد ها اونو به نام بازی زندگی خودش میشناسن. تنها جای بازی که دست کسی که میخواد این بازی رو شروع بکنه هست قسمت اولشه یعنی یه تعداد مربع کنار هم به شکل سیاه رنگ می کنید و دکمه شروع رو میزندید. همین دیگه بعدش دست شما نیست هرچی هست بازی و قوانینشه که اون مربع هارو تکامل میده. حالا قوانین بازی چیه ویکی پدیا قوانین رو اینجوری نوشته:

1. هر سلول زنده با کمتر از ۲ همسایه زنده، می‌میرد. (به دلیل کمبود جمعیت)
2. هر سلول زنده با بیش از ۳ همسایه زنده، می‌میرد. (به دلیل ازدحام جمعیت)
3. هر سلول زنده با ۲ یا ۳ همسایه زنده، زنده می‌ماند و به نسل بعد می‌رود.
4. هر سلول مرده با دقیقاً ۳ همسایه زنده، دوباره زنده می‌شود.

میتونید از این لینک برید خودتون آنلاین این بازی رو انجام بدین. از اونجایی که بعض اشکال ساخته شده داخل این بازی تا ابد قادرند تا مثل خودشون رو بسازند بحث پیرامونش خیلی زیاده مثلا گفته میشه اگه در محیط سه بعد بتونیم این بازی رو اجرا کنیم شاید باها بتونیم رباتی رو بسازیم که از نطر تئوری بتونه رباتی مثل خودش رو بسازه و اون هم این چرخه رو ادامه بده. یا باهاش بتونیم دلیل محکمی برای تکامل سلولی داشته باشیم. همین الان هم از این بازی در ریاضیات بیولوژی و اقتصاد کاربرد داره و روز به روز داره به کاربرداش اضافه میشه.

اگه این بازی رو تا حالا انجام ندادین حتما تست کنید خدا رو چه دیدید شاید شما یک شکل بی نهایت جدید اختراع کردین.