|      یه جایی تو سریال بوجک یه سوال فلسفی جالب طرح میشه که هیچ وقت جواب داده نمیشه: چرا مردم دنبال حقیقت نیستن و چیزی رو میخوان بشنون که دوست دارن؟ بذارید من جواب بدم چون هیچ مرهمی به اندازه دروغ دلنشین نیست.

آدما وقتی تخیل شون بیشتر از عقل و استدلال شون کار میکنه خطرناک میشن دست به جنگ می زنند، آدم می کشن، دروغ میگن، خودشون رو بالاتر از همه چی میبینن و از همه بدتر عاشق میشن.

پ ن 1 : نقد کوتاهی برای سرخپوست در دست تحریر است دیر یا زود.

پ ن 2 : آخرین پله از کتاب سلاخ خانه شماره پنج را میگذرانیم.

پ ن 3 : وقت آزاد زیاد و چالش 3 ساعت در روز زبان را به راه انداختم.

پ ن 4 : خبرهای خوب از کلاس میرسد گفته اند تا سه شنبه آینده قطعی می شود.

پ ن 5 : عجب سریالیست این بری، صد سرو گردن تا اینجای کار از چرنوبیل بالاتر بوده.

دروغ می تواند تو را برای لحظاتی راحت کند اما تا زمان بیدار شدن وجدان. صداقت یک لحظه تو را می کشد و یک عمر آرامش با زندگی جدید بعد از مرگ. حال انتخاب با خودتان.

قبلا بر این باور بودم که هرکسی باید قبل از حرف زدن خوب فکر کنه و بدون فکر کردن حرفی رو نزنه اما الان به این نتیجه رسیدم امکان نداره کسی بدون فکر کردن حرفی رو بزنه. پس درست فکر کردنه که مهمه نه خود فکر کردن. 5 دقیقه ،10 دقیقه، یا حتی 20 دقیقه قبل از جواب دادن یه سوال یا حرف زدن درباره موضوعی ممکنه شما اون موضوع یا سوالو تو ذهنتون مرور کرده باشین و در لحظه -بر اساس فکرهای قبلی-  مثل یک ربات به اون پاسخ بدید. مثلا دانش آموزی که درس نخونده و قراره امروز استاد ازش سوال بپرسه باید یه جوابی 10 دقیقه قبل از رفتن به کلاس تو جیبش داشته باشه که به معلمش بده مثلا "آقا ما دیروز مامانمون مریض شد و بردیمش بیمارستان و..." این جواب میتونه دروغ باشه و میتونه راست به همراه چاشنی کوچیکی از دروغ باشه و یا حتی راست مطلق. البته دروغگوهای حرفه ای اینجا از هم تفکیک میشن و در این مرحله استادان دروغگویی با جوجه هاشون فرق میکنن یعنی درست زمانی که هیچ فشاری روشون برای دروغگفتن نیست