یکی از عکس های برگزیده مسابقات عکس جهانی خیلی برام حرف داشت.
فردی روی ویلچر رو به آسمون نشسه و تو بارون شدید داره از زندگیش لذت میبره پترن پشتش اصلا خوب نیست اما لبخند رضایتش عالیه. صرف نظر از این موضوع که زاویه خوبی برای عکسش انتخاب کرده یا نکرده. حرفی که میخواد با عکسش بزنه قابل تقدیره. به داوران ای پی سی بخاطر انتخاب این عکس به ظاهر ضعیف تبریک میگم.
سلام رضا
حسود هرگز نیاسود. هرچند حسادت جزو خصلت های پیش فرض هر آدمی تو دنیاست و مقدمه رقابته اما وقتی از مرزش بگذره پدرتو درمیاره. هر کسی تو این دنیا به اندازه ای تو زمینه های مختلف توانایی داره دلیل نمیشه چون اون فلان کارو به خوبی انجام میده و تو نمی تونی حسادت کند. کاری کن اون بعداز چندسال به توانایی های تو حسادت کنه.
پایان
دیروز اسنپ سوار شدم. راننده تایید اول رو زد و من باهاش تماس گرفتم. جارو هماهنگ کردیم و سوار ماشین شدم. اما راننده طی یک اقدام عملیاتی تایید دوم رو نزد و قبول سفر نکرد گفت نت ضعیفه و نمیشه پس بیا توهم لغو سفر کن تا من باهمون پولی که قرار اسنپ بگیره برسونمت قبول کردم و دلیل قبول کردنم این بود که حتما نت ایرانسل ضعیفه.
رفتیم و رفتیم تا وسطای راه سر صحبت باز شد گفت آره این ایرانسل و همراه اول باهم در حال تبانی هستن و دارن از سیاست یکی بهتر شو اون یکی بدتر شو استفاده میکنن تا مشتریا بیان هر دوتارو بخرن و از این طریق یه پولی به جیب بزنن و به اصطلاح مردمو گول بزنن و منم نت ایرانسل دارم الانم به دلیل این اینترنت بدش میخوام برم تالیا بگیرم. منم که از خدا بی خبر نمیدونستم اینترنت ایرانسل تو اون لحظه چطوره من نت همراه اول داشتم که عالی عمل میکرد مخصوصا تو اون لحظه که مبدا و مقصد رو زدم. بگذریم رسیدیم به آخرای راه که گفت تهران 13 درصد اسنپ کمیسیون میگیره اینجا 20 درصد و این کجاش حقه. من تازه دوزاریم افتاد که چی شده اصلا قضیه اینترنت و همراه اول و تالیا کشک بود راننده برای این که 20 درصد کمیسیون اسنپ رو نده به من گفته لغو سفر رو بزن و...
القصه تو یه کشور بامیلیاردها دزد و دیکتاتور کوچولو روبرو هستیم هر چند جمعیتمون میلیونیه، یکی از جیب مردم میزننه یکی از جیب اسنپ یکی هم از جیب بیت المال.
نمیدونم چطور باید با این سم مهلک که بین جامعه فراگیر شده مبارزه کرد سمی که جمله اصلیش اینجوری شروع میشه "بجای کتاب خوندن میشینم فیلم میبینم یا اصلا این کتاب خودش فیلم داره" اما اینو میدونم تا زمانی که این جمله علم شده نمیشه از دنیای راحتی که سال هاست برای خودمون ساختیم فرار کنیم.
داشتم در رابطه با کتاب خونی کتابهای بزرگ میگشتم که به این متن رسیدم اگر شما هم مثل من در مطالعه این نوع کتاب ها مشکل دارید از دستش ندید.
واسه من که هندزفری نداشتن برابر با نیستیه فقط کافیه یه روز برای هندزفریم مشکل ایجاد بشه تا تمام سیستم بدنم بهم بریزه. این وابستگی نه از سر اعتیاد به موسیقی بلکه از سر گوش ندادن به هرچیزیه حالا میخواد آهنگ پادکست کتاب صوتی ویا چیزای دیگه ای باشه. بنابر این داشتن فقط یک هندزفری برای من ریسک بزرگی محسوب میشه و حتما باید فکری برای زاپاس بکنم. همین چهار روز پیش هندزفریم به شکل عجیبی خراب شد از قضا در این لحظه بخصوص زاپاس هم نداشتم بناببر این چاره ای نمون جز طی کردن دوران بدون گوش دادن به چیزی روز اول خیلی سخت و کلافه کننده بود ولی روز دوم راحت تر شد و روز سوم عادی، میخوام اینو بگم خیلی وقتا وابستگی ما باعث میشه یه اعتیاد رو ترک نکنیم اما اگه عامل اصلی اون اعتیاد از بین بره مثل هندزفری اینجا، باعث میشه به اعتیاد غلبه کنیم.
من امروز چطور بودم؟چه کارایی میتونستم انجام بدم ولی ندادم؟ چی شد از فرصتام استفاده نکردم؟
جالب ماجرا اینجاست که صبح روز بعد از این سوالات چالشی چیزی یادم نیست و دوباره تکرار روز بعده
خیلی وقتا برای خودمون استرسایی میسازیم که کوچکترین معنایی نداره برای مثال میشناسم کسیو که پرسپولیسیه و با طرفدارای استقلالی حسابی سر بازی فینال کل کل کرده و الان داره از استرس میمیره. که حالا قراره تیمش ببره یا ببازه سهم اون از این قضیه فقط استرسشه. استرسی که میتونه براش زخم معده بیاره میتونه سیستم دفاعی بدنشو ضعیف تر کنه و هزار یک بلای دیگه. همه این استرسارو میشه با حرف نزدن بیجا حذف کرد و به آرامش رسید کافیه جایی که لازم نیست الکی قوپی نیاییم