شخصی به نام جان هورتون کانوی که یک ریاضی دان هم بوده سال 1970 در محیط شطرنجی یک بازی اختراع کرده که مردم بعد ها اونو به نام بازی زندگی خودش میشناسن. تنها جای بازی که دست کسی که میخواد این بازی رو شروع بکنه هست قسمت اولشه یعنی یه تعداد مربع کنار هم به شکل سیاه رنگ می کنید و دکمه شروع رو میزندید. همین دیگه بعدش دست شما نیست هرچی هست بازی و قوانینشه که اون مربع هارو تکامل میده. حالا قوانین بازی چیه ویکی پدیا قوانین رو اینجوری نوشته:

1. هر سلول زنده با کمتر از ۲ همسایه زنده، می‌میرد. (به دلیل کمبود جمعیت)
2. هر سلول زنده با بیش از ۳ همسایه زنده، می‌میرد. (به دلیل ازدحام جمعیت)
3. هر سلول زنده با ۲ یا ۳ همسایه زنده، زنده می‌ماند و به نسل بعد می‌رود.
4. هر سلول مرده با دقیقاً ۳ همسایه زنده، دوباره زنده می‌شود.

میتونید از این لینک برید خودتون آنلاین این بازی رو انجام بدین. از اونجایی که بعض اشکال ساخته شده داخل این بازی تا ابد قادرند تا مثل خودشون رو بسازند بحث پیرامونش خیلی زیاده مثلا گفته میشه اگه در محیط سه بعد بتونیم این بازی رو اجرا کنیم شاید باها بتونیم رباتی رو بسازیم که از نطر تئوری بتونه رباتی مثل خودش رو بسازه و اون هم این چرخه رو ادامه بده. یا باهاش بتونیم دلیل محکمی برای تکامل سلولی داشته باشیم. همین الان هم از این بازی در ریاضیات بیولوژی و اقتصاد کاربرد داره و روز به روز داره به کاربرداش اضافه میشه.

اگه این بازی رو تا حالا انجام ندادین حتما تست کنید خدا رو چه دیدید شاید شما یک شکل بی نهایت جدید اختراع کردین.

بازی slither-io به صورت افزونه ای قابلیتی داره به نام اتو پلیر یعنی مارتو میذاری رو حالت خودکار کامپیوتر خودش شروع به بازی کردن می کنه و خیالم راحته که به این راحتیا نمیبازه. این بازی اساسش روی حرص زدن طراحی شده و هر ماری طمع مس بیشتری داشته باشه خود به خود تو باتلاق خودش غرق میشه و میبازه اما کامپیوتر این احساس طمع رو نداره کم کم و با حوصله کار میکنه اصلا هم مهم نیست چقدر طول میکشه تا مارتو بزرگ کنه اون فقط یه چیز میدونه (که البته اونم براش تعریف کردن) "تحت هیچ شرایطی روی زندگیت ریسک نکن" آدمای زیادی دیدم که برای کنجکاوی هم شده ریسک کشیدن مواد مخدر سیگار و بدتر رو داشتن و تو باتلاق گیر کردن. آدمای زیادی میشناسم که حرص پول زدن و بعد از سی سال فهمیدن خودشون برده پولن نه برعکس و زندگیشون نابود شد. ای کاش برای ما آدما هم تعریف میکردن نباید رو زندگیمون ریسک کنیم چون فقط یه بار شانسشو داریم.

نمیدونم چرا تو این جام انقدر رو هری کینن چت کردم هر بازی از بازی قبل بدتر شد توپایی رو جلو کرواسی گل نکرد که گل کردنش آسون تر از گل نکردنش بود. بعدشم با یه چهره گرفته (ولی ته دل خوشحال) به کمک داور که آفساید گرفته بود زل میزد.

لوکاکو هم همین طور بازی به بازی بدتر شد اصلا اون بازیکن بازیای اول نبود شاید دلیلش این باشه که بازی به بازی کارشون سختر شده اما بازیکنای بزرگ خودشونو تو بازیای بزرگ نشون میدن نه بازیای کوچیک.

اما هرچی از آزار بگم کم گفتم نابغس این بشر بینهایت منتظر پیوستنش به رئالم مخصوصا که رئال هافک خوب کنار مودریچ و جلوتر از اون لازم داره.

پ.ن.1:پیش بینی قهرمان رو زدم کرواسی ،تیم زحمت کشیه.