|      رفیقی دارم بسیار فهمیده و خواب آلود. خودش میگه به مجموعه مدیا حساسیت خواب داره. عجیبه نه. عجیب تر این که در کلاس های بالینی توی چشم استاد زل میزنه و بعد چند ثانیه خوابش میبره. خوابیدنش سر کلاس مثل بیهوش شدنه. استادها در جلسات اول بیدارش میکنن ولی هر چقدر که از کلاس میگذره دیگه از پسش بر نمیان و بیخیالش میشن. تو هر شرایطی میتونه بخوابه. نشسته که خوراکشه. در بین مدیاها پاورپوینت بالاترین میزان خواب آلودگی رو داره. به محض حرف زدن استاد روی پاور پرواز میکنه. گاهی بین سیکل چرت هاش بلند میشه و یک سوالی از استاد میپرسه و حین جواب دادن استاد یه چرت دیگه میزنه. بهش زیاد گفتن احتمالان تنگی عروق مغزی یا مشکلی در قند خونش داره ولی جدی نمیگیره. قهوه و چایی روش اثر نداره. دروغ چرا به این که در هر لحظه اراده کنه چندثانیه بعدش خوابه بسیار حسودیم میشه.

|      آری رسم روزگار چنین است.

|      خواب، این بزرگترین اژدهای بشر این درنده بی بو و رنگ این به زیر آورنده بزرگترین بزرگان این نابود کننده تمامی غم ها و این سازنده زندگی این خواهر مرگ و برادر لذت این پدر آرامش و مادر بی قراری این خواننده بی صدا و نوازنده بی ساز این تریاق ناب هر معتاد و این باعث رشد بانی ذلت. بزرگترین خطی است که میتواند خواسته دلمان را از گول زدن خودمان متمایز کند مرزش اینجاست که ببینی چه وقت و یا بهتر بگویم چه کس ارزش گذشت آن را پیدا میکند. پیدایش که کردی زندگیت همان است محکم بچسب وگر نه تمامش در خوابی.