|      دندانی که درباره اش حرف زده بودم عصب کشی کردم. یکی از سه ریشه اش عفونت کرده بود و الان یک هفته ای با پانسمان طی میکنم تا روی این دندان لعنتی روکش بیاید. چنان دردی دارد که با گفتن در حقش ظلم میکنم. علاوه بر درد فیزیکی روحم را زجر میدهد. روزه گرفتن دیگر کنسل شده ایبوبروفن در سه  وعده هشت ساعته. گفته میشود خطر مرگ دارد. ولی چاره ای ندارم. قسمت های عمده ای از گلو، گوش و سرم تیر میکشد. نفس کشیدن برایم مشکل شده. موقع غذا خوردن تیر میکشد و از زندگی سیرم میکنم. حالا آرزوی مرگ را میفهمم. حالا تمام آنهایی که زیر فشار درد و رنج خودکشی میکنند را می فهمم. تجربه سنگ کلیه را هم دارم. سنگ کلیه چهار ساعت بود و بعدش راحتی هر چند دردش بیشتر بود اما این لعنتی چهار هفته ای میشود روح را از داخل میخورد. نه میگذارد بخوابم و نه در بیداری لحظه ای آرام میگیرد.

|      وقتی یه دردی داری که تمام وجودت رو گرفته اصلا نمی تونی به چیز دیگه فکر کنی. نه که نشه نمیذاره که بشه. متاسفانه سه بیمه مختلف دارم که هیچ کدوم هزینه دندونامو نمیده و من به لطف نیمه عمر کوتاه ایبوبروفن و ژلوفن طی 6 ساعت از صبح تا افطار فقط دارم درد می کشم، درد می کشم و درد میکشم. حتی نمی تونم به چیز دیگه ای جز درد خودم فکر کنم و این از خود درد من دردناک تره.