|      آقای پیکاسو یه جمله معروف داره که میگه :

هنرمندانِ بد کپی می کنند، اما هنرمندانِ خوب می دزدند.1

 |      شاید برای هر کسی که اولین بار پشت پیانو میشینه و گام ها رو یاد میگیره این سوال پیش بیاد حالا چی بزنم؟ عمدتا آدمای معمولی به جوابی هم نمیرسن. در حد دوتا ترک فالش و بد سعی میکنن ادامه بدن ولی اونایی که یکم باهوش ترن می دونن پروسه خلق از ابتدا به صورت آسمانی نازل نمیشه و نیاز به کپی داره. این کپی میتونه از بتهوون طبیعت یا حتی صدای دارکوب باشه. وقتی کپی تموم شد حالا میشه دستکاریش کرد. بزرگان هنر انقدر کپی خودشون رو دستکاری میکنن و به جای منبع، خودشون رو به اثر اضافه میکنن که دیگه چیزی از اثر کپی شده اصلی نمیمونه.

|       در مورد جمله پیکاسو البته باید بگم هنرمندان بد اشتباه رایج تو ایرانه اصل اینگلیسیش رو تو پا ورقی مینویسم. ولی قسمت اول جملش شاهکاره اگه تا جایی اون کپی رو نتونی ادامه بدی و لو بره و تا جایی که به یک سرقت ماهرانه تبدیل نشه. نمیشه اسمت رو هنرمند بزرگ بنامی. البته بعد استاد شدن پروسه خلق بدون کپی هم ممکنه.

1.good artists borrow, great artists steal

احتمالا از شانس های اساسی اسکار است. ضعیف بود بسیار زیاد. صحنه زایمان از این بدتر نمی شد کارگردانی شود انگار دست و پای آلفونسو کوارون را بسته اند و به او حکم کرده اند که باید سبکت را با یک دوربین آن هم دوربین نمای باز از بچه و به دنیا آمدن آن طفل مرده به پیش ببری. بیننده حتی به آن طفل پلاستیکی نزدیک هم نمی شود چه رسد به ابراز هم دردی و شوک بعد حادثه. از سکانس یک پا ایستادن مربی که نگویم تداخلات سیم و تیر برق فاجعه بود یک فیلمبردار عروسی شا ت را قشنگ تر در میاورد تا او گویی سینمای کوارون از فرمی به پولی مثلا هنری سویچ کرده

مزخرفات فیلم به اینجا تمام نمی شود آن هواپیمایی که از زمین و زمان بالای روما می گذرد گویا حرفی در خود دارد که مفهومی برای بیننده شرح داده نمی شود فاجعه کار این نیست که که آن نماد مزخرف روما چیزی ندارد این است که کارگردان حتی بلد نیست از آن چیزی برای بیننده ای که حداقل ده دلار خرج سینما کرده دربیاورد و ادای گنگ بودن ماجرا را که دیگر نگویم و نجات فاجعه بار دریا بیشتر شبیه شکنجه بود تا تراشید قهرمانی از طبقه بدبخت.

نمره من به فیلم 0 از 4