هولدن

راجع به آدما حرف زدن چقدر سخته دستت میلرزه نکنه یه جا خطا کنی تعریف بی جا انتقاد بی جا نکنه ناراحتش کنی و... ایرانم که فرهنگش اخلاق حرفه ای نمیشناسه جنبه ها هم که همه مثل من پایین تا دلت بخواد. خلاصه حرف زدن درباره آدما اینجا مثل رفتن به جنگ بدون سپره.

احتمالا میدونید و خبر دارید هولدن یه هو رفته الانم یه چند ماهی میشه خبری ازش ندارم شاید بقیه (مخصوصا رفقاش اینجا) بدونن چی شده. کسی که خیلیارو دوباره علاقه مند به وبلاگ نویسی کرد و خودشم از ایران بگیر تا عراق و روسیه طرفدار پیدا کرد. کسی که رک بود بعضی وقتا بقیه از جمله خودم می ترسیدیم بهش کامنت بدیم بعضی وقتا هم خیلی گرم و خودمونی انگار سالهاست داریم باهم حرف میزنیم. تو خیلی از مسائل شوخی نداشت حتی با قدیمیا. عقایدشم جالب بود از سیاست بگیر تا فوتبال و فرهنگ از بمباران حلبچه بگیر تا اتفاقات 88 از پست های جنجالیش سر انتخابات از تریبونی که داشت از عکس اتاقش که بدون اجازش رفت اینستا از زندگی شخصیش از روابطش از استخدامش از اسم های مستعار دانش آموزاش از اون پست که گفت پیامبر شدم از جایزه حقدو از دورهمی هاش که مو به مو مسائل مالی رو مثل ماشین حساب در میاورد همشون جالب بود و تک. هولدن با تمام بدیاش خودش بود خود خودش ادای کسیو در نمی آورد و بین رک ترین آدمایی بود که میشناختم.
زیرنویساش همیشه برام جالب بود یادمه مستند آقاش سلینجر و از رو زیر نویس اون دیدم یا بهتر بگم خوندم. از آهنگایی که گوش میداد متنفر بودم و هیچ وقت این فرصت پیش نیومد که بهش بگم با این سبک حال نمیکنم. کم کامنت میذاشتم براش. 
هولدن تو بیان یه چیز حدود 900 تا پست گذاشت گاهی وقتا با فاصله زیاد گاهی وقتا با فاصله کم گاهی وقتا واسه دل خودش گاهی وقتا برای تعدادی خاص گاهی وقتا هم واسه همه. شاید بشه گفت جزو 50 فرد تاثیرگذار تو زندگیمه و جالب اینجاست که هرگز ندیدمش البته برام مهمم نیست چه شکلیه من شکل واقعیشو دیدم. کاشکی برگرده و دوباره جنجال به پا کنه.
باقی بقا رفقا
۲ ۸