|      برای منی که حافظه ام مثل حافظه مرغ کم پر می ماند، گفتن از خاطرات دور همچون کندن مرجان از کف اقیانوس خاطرات است. یکی را می کنم باقی بماند برای ماهی های فراموشی. افتتاحیه بازی های آسیایی بوسان کره را به خوبی به یاد دارم با جزئیات و سری به یوتیوب هم زدم تا مطمئن باشم بعد 18 سال اندکی از آن واقعه مهیب فاصله نگرفتم که نگرفته بودم همان بود. گفتم مهیب به این دلیل که رهبران کره شمالی و جنوبی در آن حضور داشتند و چه حضوری!!!! همچون مادر زنی که دست در دست عروس خود وارد تلار عروسی شده برای تماشاچیان دست تکان می دادند و کیست که نداند بینشان چه میگذشت و اتفاق افتاد. آن زمان طفلی بیش نبودم و این چیزها حالیم نبود. من فقط منتظر جمله گزارشگر تلویزیون بودم اتحاد دو کره و بازی های جذابی که کشورها را به هم نزدیک می کند. حتی به یک بازی تنیس روی میز بین اندونزی و کویت هم راضی بودم اما هرگز مسابقه ای ندیدم. عقده اش در من ماند به علاوه یک کانتینر مرجان از آن سال ها.