|       چند سال پیش ویدئویی پخش شده بود که تو اون شیری به یک آهوی ماده حمله میکنه و بعد از دریدن گردن اون آهو و خفه کردنش میره که شکمش رو جر بده که ناگهان میبینه آهو حامله بوده. شیره دراز به دراز میوفته رو زمین  دوربین کمی زوم میکنه روی چشم شیر که به زور یه قطره اشک پیدا کنه. این ماجرا تموم میشه و صدها تیتر تلگرامی و اینستایی میسازه که ببینید شیرهاهم احساس دارن حتی بعد از اون بازم ویدئو هایی از این دست پخش میشه که اره ببینید شیر بدبخت بعد از پاره پاره کردن شکارش چطور اشک میریزه. واقعیت اینه که حیون هاهم احساس دارن ولی نه احساسی که ما داریم محدود به خانواده و فرزندانشون. هیچ حیونی برای شکارش اشک نمیریزه. در کنار این ویدئو ها صدها ویدئو هست که نشون میده شیرها به بچه گوزن، بچه آهو و بره رحم نمی کنن. تیکه پاره کردن بخشی از وجود جدا نشدنی اوناست. مثل بعضی از انسان ها که زیر آب بقیه رو میزنن تا به جای بالاتر برسن و نون در بیارن. اوناهم این خشم رو برای کارشون نیاز دارن. طبیعت اونهارو به این تکامل رسونده که در مقابل شکارشون که هرچی هست بی رحم باشن وگرنه هزاران سال بود که منقرض شده بودن.