|      گفتنی است شخصی نذر کرده بود که اگر صیدی به تورش افتاد یک بشکه نفت نذر امام زاده کند تا یک سال نیاز به سوخت نداشته باشد. به دو یک هشتم ربع ساعت نکشیده بود که افتاد. نزد تور رفت و فهمید جغد بزرگیست و حرام گوشت. طوری طورش به سان کوه طور به توره افتاد که دستش را طور شد و زبانش به سوره طور رفت. از ترسش خودش را خیس کرد. نفس نمی توانست بکشد. بشکه ای دیگر نذر کرد که جغد بتواند از تور زمینی و طور الهی فرار کند. ساعت ها گذشت و با کمک چوب و دست فراریش داد. خلاصه این که امام زاده تا سالها از سوخت بی نیاز شد.

|      آری رسم روزگار چنین است.