یه عزیزی می‌گفت برای انجام دادن هرکاری می‌تونید هزارتا بهانه یا هزارتا دلیل بیارید. ولی مهم اینه که دلتون با اون کار هست یا نه اگه باشه یه جوری با دلایل مختلف انجامش میدید حالا فرقی نمی‌کنه سحته یا آسون و اگه نباشه یه جوری با بهانه های مختلف پشت گوش می‌ندازیدش و دورش میزنین.

از خودم شروع می‌کنم وقتی می‌خوام درس بخونم چون دلم باهاش نیست شروع می‌کنم به بهانه آوردن که درس خوندن فایده نداره با درس خوندن به جایی نمیرسی حالا درس می‌خونی که چی؟ (البته جواب این سوالو از دبستان تا الان که دانشجو هستم پیدا نکردم.) آخرشم یه جوری خودمو گول میزنم که انگار خوندم ولی بابهانه های الکی اصل درس نمی خونم 

حالا اگه مثلا بخوام خونه بمونمو سر یه پروژه که هزار نفر نمی تونن تو یه روز تموم کنن کار کنم هزارتا دلیل مختلف میارم که با پدر مادرم بیرون نرم تا بتونم بعد از 12 ساعت  یکجا نشینی و شب زنده داری تمومش کنم. شدیدا این جمله که باعشق کارای سنگینم میشه انجام دادو قبول دارم چون اگه کاریو دوست داشته باشی یه دلایلی برای انجام شدنش میاری که خوتم شاخ در میاری و برعکس . همین با عشق کار کنید