کتاب جالبی از داستایوفسکی. بیشتر از داستان این بار روی مضمون تاکید دارد که به نظرم موفق هم هست. قسمت طلاق عالیست قسمت غرور هم بعد از طلاق جایگاه دوم را دارد. شاید نویسنده موقعیت روسیه زمان خود را تصور می کرده و این داستان را بر اساس آن می نوشته اما آگاه و یا ناآگاه حرف تمام کشور های جهان سوم را زده.

اقتصاد حرف اصلی داستان است اما چه اقتصادی؟ دستمایه طنز داستان اقتصادیست که به هر قیمتی حتی شده جان انسان ها می تواند برای یک کشور سود به بار بیاورد و در دنیایی که هر کس به فکر دیده شدن خود است از مرد خورده شده توسط کروکودیل تا زنش روزنامه نگار ها و حتی صاحب کروکودیل و سیاست مردان فقط و فقط یک آدم دلسوز است که هر کاری برای برگرداندن شرایط به حال قبل می کند به سنگ می خورد این شخصیت فوق العاده است و در داستان های گذشته روسی بی سابقه. در نهایت از (روح) داستایوفسکی بخاطر این کتاب خوبی که در عید خواندم تشکر میکنم.

نمره من به اثر 3.18 از 4 نمره

با قمار باز داستایوفسکی اشتباه گرفته نشه این داستان کوتاه یه چیز دیگست.

خطر اسپویل به شدت زیاد اگر نخوندید بخونید.

با داستان ها و نمایش نامه های کوتاه تو این سبک خیلی حال میکنم پیرنگ منسجم داستان هدفمند جوری که تو کل داستانش فقط یه بار به بیرون و بادی که به تنه درختا میخوره اشاره میکنه و تماما ماجرای شرطبندی احمقانه ای که دو سال طول میکشه رو روایت میکنه. جذابیت داستان خیلی زیاده و هم میشه گفت یه جورایی نمایش نامه هم هست چون ما چخوف رو بیشتر به همین نمایش نامه ها میشناسیم و ذهنمون به این بعد شخصیتی کارکتر داستاناش عادت کرده از طرفی ابعاد داستان در حد اجرا روی صحنه در نظر گرفته شده و هم میشه گفت داستان ادبیه چون چهارچوب ادبی رو عالی رعایت کرده.

اما برسیم به فلسفه داستانش که تو آخرین نفس هاش همه رو گیج میکنه.این فلسفه راحته و قابل فهم برای همه و تو یه جمله خلاصه میشه.

"همه چیز داخل ماست و هیچ چیز اون بیرون وجود نداره"

بالاخره خوندمش بعد از یه وقفه نسبتا طولانی و دوری از آخرین کتابی که خونده بودم یه کتاب دیگه خوندم اینبار کتاب کم حجم کمتر فلسفی و بیشتر قهرمانی. که باتوجه به امتحانات بیخ گوشم معقول به نظر میرسه.

پیرمرد و دریا کتاب معروفی که همتون خوندید و یا حداقل یک بار اسمشو شنیدید. بعد از تموم کردنش چندبار صفحه آخرشو با دو انگشتم محکم چلوندم ببینم نکنه یه صفحه دیگه اون ته چسبیده که دیدم نه نچسبیده. از این شکلی تموم شدنش به شدت ناراحت شدم اما همینگوی همینه اصلا اسم فامیلش رو گذاشت همینگوی که با گفتنش همین بیاد جلو صورتمون.

گویا ارنست در زمان تعطیلاتش به شمال میشیگان می روفته و ماهی گیری میکرده احتمالا ایده یه همچین داستانی هم اونجا به سرش خورده بعید هم نیست. اینجور داستان ها که بر اساس زندگی شخصی یک نفر نوشته شدن زیاد هم قابل اعتنا نیستن فرض کنید یکی داستان جنایی می نویسه برای ایده گیری و داستان نویسش باید بره شبا قتل انجام بده تا واقعی تر جلوه کنه؟؟ قطعا نه قلم نویسنده از جای دیگه ای آب میخوره که راحتم به دست نمیاد.

اما چی باعث شده این داستان تا این حد از یه داستان معمولی بودنفاصله بگیره و انقدر معروف بشه سر آخرم به نویسندش نوبل ادبی بدن. اون چیزی کهمن فکر میکنم این عوامله :

• داستان کوتاه و گیراست تعلیق داستان خوبه و کششی که ایجاد میکنه برای چیزی حدود 120 صفحه خوندنش کفایت میکنه.
• مونولوگ های فلسفی ماهیگیر با خودش از قدرت های داستانه
• فلش بک به جونیای پیرمردهم دل خواننده رو نرم میکنه
• به محیط زیست آسیب میرسونه اما قلبش با محیط زیسته نشون به اون نشون که بارها خودشو جای ماهی های مختلف و پرنده ها میذاره و از دید اونا به دنیای ما نگاه میکنه

نمیدونم چطور باید با این سم مهلک که بین جامعه فراگیر شده مبارزه کرد سمی که جمله اصلیش اینجوری شروع میشه "بجای کتاب خوندن میشینم فیلم میبینم یا اصلا این کتاب خودش فیلم داره" اما اینو میدونم تا زمانی که این جمله علم شده نمیشه از دنیای راحتی که سال هاست برای خودمون ساختیم فرار کنیم.

داشتم در رابطه با کتاب خونی کتابهای بزرگ میگشتم که به این متن رسیدم اگر شما هم مثل من در مطالعه این نوع کتاب ها مشکل دارید از دستش ندید.

میخواستم تو را بکشم. آخر با خود چه فکر کرده بودی که انسانی از تکه های مرده اجساد ساختی؟ چرا باید اینقدر رنج بکشم در حالی که میتوانم هم تو و هم خودم را یک آن خلاص کنم تا با این انتقام راحت شوم.

در واپسین لحظات تابستان و در حالی که ترم جدید هم برای ما شروع شده این کتاب را از شنتو شنیدم ارزشش را داشت خیلی زیاد. شاید یکی از مهم ترین دستاورد های تابستان داغم بود. کتاب سوال های خوبی را جواب میده اما در طرح اصل سوال مشکل داره. سوالاتی مثل این که چرا زنده ایم و زندگی میکنیم که چی؟ این دنیا ارزش زنده ماندن داره؟ اگر زشت باشیم یا نقصی داشته باشیم که دیگران از ما فرار کنند چه باید بکنیم؟ خودکشی؟ انتقام؟ و همه این سوالات در قالب رمانه نه پرسش و پاسخ خام

داستان تعلیق خوبی هم داره اگر نخوام اسپویل کنم در حالت کلی خطی بودن دو شخصیت اصلی و سوئیچ خاطرات و تصویر ساخته شده در ذهن مخاطب عالیه. رمان معروفی نیست اما ارزشمنده و بعد خوندنش حالمو خوب کرد الان هم به شدت علاقه پیدا کردم رمان دیگه ای از همین نویسنده به اسم آخرین نفر رو بخونم که مثل هم همین رمان علمی تخیلیه.

بعضی وقتا یه اسم تو ذهن آدم مدام تکرار میشه _ آهنگو نمیگما اهنگ جای خودش که پدر مغز آدمو درمیاره ازبس تکرار میشه اسم خالیو میگم _ 

القصه چند ساعتی بود یه کلمه "جاسوس ما درهاوانا" مدام روزبونم میچرخید و من اصلا نمیدونستم این کلمه چیه و از کجا اومده تو مغزم حتی کوچیکترین چیززیم دربارش نمیدونستم و همین طور نمیدونستم هاوانا اصلا کجاست. هر جا بیکار میشدم و مینشتم همش این اسم میومد تو ذهنم. پیش خودم فکر کردم شاید تو خواب یه چیزی دیدم رفته تو ضمیر نا خودآگاهم یا تلویزیون یه چیز پخش کرده اینو از اونجا شنیدم یا...

یه سرچ تو گوگل زدم دیدم اسم یه رمان معروفه و یه فیلم قدیمیم از روش ساختن و کاملا معنا دار هم هست اما هرچی فکر میکنم نمیفهمم آخه چرا این باید هنوز که هنوزه توذهنم باشه و هی تکرار بشه چیزی که تا بحال حتی یه بارم نشنیدمش.

شاید آیندگان این اسموتو ذهنم گذاشتن پاشم برم کتابشوبخونم.

پ.ن 1:امتحانات ایز کامینگ

بازی سپیده دم و رویا دوتا داستان نسبتا کوتاه ( حدود 320 صفحه جیبی) و بسیار معروف از Arthur Schnitzler که شهرتش به خاطر فیلم معروف کوبریک چشمان بازُ و بسته (چشمان کاملاً بسته) ده برابر شده.

 

داستان اینه که اول هرکاری سخته اما وقتی توش میوفتین میتونه براتون جذابیت ایجاد کنه نکته ای که تو کتاب خوندن مهمه اینکه خودتونو با داستان درگیر کنید اونوقت میبینیدد که داستان خودش شمارو به سمت ادامه ی ماجرا میکشه اون وقت شمایی که تو عمرت 300 صفحه کتاب نخوندی میشینی کل یه رمان 500 صفحه ای رو میخونی.

اولش شاید نیاز به تمرین داشته باشه ولی وقتی این سختی اول یه رو گزروندی دیگه رو غلتک میوفتی از من شنیده بگیرید چون داخل هر کتابی میشه حاصل عمر و تجربه ی چند یا حداقل یه انسانو درآورد این تجربه ها حاصل سال های زیادی هستن و با ارزشن
اینم اضافه کنم که هرگز هرگز هرگز یه فیلم نمیتونه به اندازه ی یه کتاب غنی باشه و خودتونو با این جمله گول نزنید که کتاب نمی خونم عوضش فیلم میبینم