|      ماه پیش دوبله فارسی 1917 رو برای پدرم گذاشتم ببینه قبلش هم توضیح دادم که این فیلم با یه شات کامل دوربین و بدون کات گرفته شده. فکر میکنم ده دقیقه از فیلم نگذشته بود که فهمید کات مخفی داره و گفت اصلا هم فیلم خوبی نیست. به خودم گفتم پدری که هیچ شناختی از سینما نداره این موضوع رو فهمید  پس این سیل منتقدایی که نمره پایین بهش دادن بی دلیل نیست راستش خودمم زیاد از فیلم خوشم نیومد به نظرم پول زیادی هدر دادن واسه یه داستان معمولی رو به پایین با کلی باگ داستانی. همون طور که قبلنا صحبت کردم تو چیزای بدهم میشه چیز خوب دید. این اثر هم استثنا نیست.

|      یکی از چیزایی که امروز بعد اخبار جنگ و صلح ارمنستان و آذربایجان یادم اومد سکوت جنگه که تو این فیلم عالی رعایت شده از قدم زدن سربازها روی چمن بالای رودخونه و حتی توی سنگر دشمن بگیرید تا لحظه مرگ یکی یا آخر فیلم. درستم همینه جنگ علاوه بر مقدار زیادی صدای توپ،خمپاره و صدای تیر، سکوت داره. متاسفانه توی فیلما دیگه معروف جنگی نمی تونیم سکوت جنگ رو ببینیم. سرباز رایان که چند دقیقه ای هم طول نمیکشه و وبا دیالوگ پر میشه. دشمن پشت دروازه ها رو که نگم. بهترینش خط باریک صلحه که اونم سکوتش از جنس طبیعته و جنگل و کوه نه پشت میدون جنگ. راستش منم تو جنگ نبودم ولی اونایی که بودن زیاد از این سکوت وحشتناک جنگ میگن. اینم بدونید صدا نسبتا آدمو هوشیار میکنه ولی سکوت فقط استرس میاره. هر دو بدن دومی بدتر. مثال ارمنستان فعلی.

چندی پیش تلویزیون یک فیلمی قدیمی درباره دفاع مقدس پخش کرد که توش بازیگر نقش اول مرد وسط شب زار زار گریه میکنه. پدرم بلافاصله گفت این از جنگ ترسیده ماهم دوران جنگ از این آدما زیاد داشتیم. برق عجیبی تو چشم بابام دیدم فکر کنم رفت تو اعماق خاطراتش. گاهی وقتا یه حس انقدر ساده انتقال پیدا میکنه.