|      امشب یک فیلم مادر دیدم. مادر به فیلم هایی میگم که بعد از ساخته شد فیلم های زیادی دنباله روی کارگردانی، فضا یا داستانشون میشن. مثل فیلم معروف منکویچ کاراگاه که حداقل سه چهار بار داستانش تو هالیوود و یک بار تو اسپانیا بازسازی شد. از این فیلم هم زیاد ایده گرفتن. فینچر برای سون و گیرمو دل تورو واسه شکل آب یا حتی باقی فیلماش. که نشون میده هر چند فیلم موفقی نبوده ولی بعد از ده، بیست و سی  سال هنوز فکر دو نفر سازنده فیلم تو ذهن بقیه کارگردانا ادامه داره.

|     اغذیه فروشی برای من بیشتر از این که یه فیلم انقلابی باشه دروازه مکاشفه دو کارگردانه که به سرنوشت شگفت‌انگیز املی پولن ختم میشه. از این سبک نترس خیال پردازی خارج از کلیشه های رایج سینما خوشم میاد. مشکلات فیلم هم یکی دوتا نیستن از تدوین تا بازیگری و روایت و شخصیت پردازی همه می لنگه. فیلمبرداش یه شیرازیه که ایراد زیادی به کارش نمیشه گرفت. اما به هر حال ارزش دیدن داره چون یه چیز متفاوت تو زمان خودش و کمی هم الان هست. فیلم مسخره مسخره باز هم ایده های زیادی از این فیلم گرفته.

|      سال ها پیش در تلویزیون فیلمی درباره پینگ پونگ دیدم. داستانش رو به خوبی یادم نمیاد ولی میدونم ماجرای قهرمانی بود بی نظم که عاشق پینگ پونگ بازی کردن بود. این آدم در مقابل یه سری حریف پر تلاش قرار میگیره که علاقه اونها به پینگ پونگ صرفا به خاطر قهرمانیه و اتفاقا خیلی هم پر تلاش هستند. شاید پر تلاش تر از خودش. در نهایت عاشق پینگ پونگ قهرمان میشه. نه بخاطر این که پشت میز بازی رو میبره. که البته ما تو انتهای فیلم فقط خیالاتش رو میبینیم. بخاطر این که عاشق این کاره و برد و باخت براش بی معنیه. نمیدونم نویسنده این فیلمنامه مریض و ضعیف کیه ولی هرکی هست تو دید من برای زندگی تاثیر گذاشته دمش گرم.