اما من امروز میخوام برخلاف حرف شهاب حسینی یه فیلم خوب معرفی کنم که بعد دیدنش تو ذهنتونم تموم شه و تنها ازش یه خاطره جالب و پر تنش میمونه. فیلم مهمان نامرئی که محصول سینمای اسپانیاست و شباهت بسیار زیادی به فیلم بازرس داره (اگه یادتون بیاد خیلی قبل ها این فیلم رو پیشنهاد دادم ببینید) مدل کارگردانیش هم یه حس خاصی داره و هم یه حال خاص عوض کردن شاتا تقریبا نو آوریه و مدل بیان داستان خطیشم همین طور. استفاده از نور زرد و طلائی مثل فیلم ویپلش جذابیت تصویر مصنوعیی واسه چشم میاره و از نور پردازی خوب فیلم دیگه براتون نگم. بازیگراش اما برای من شناخته شده نبودن مخصوصا پسره که اتفاقا تو اسپانیا شناخته شده هم هست. البته نمیشه به بازیشون ایراد گرفت به هر حال در حد و اندازه سینمای اسپانیا هستن و انتظار برد پیت و مارلون براندو داشتن از اونا کار اشتباهیه.

تعلیق داستان نقطه عطف فیلمه کسی اولین بار این فیلم رو نگاه میکنه اصلا نمیفهمه فیلم تعلیق داره یا نه چون به قدری داخل داستان فرو میره که اتفاقات اطرافم متوجه نمیسه چه برسه به کشش اصلی داستان.

این اولین فیلم از این کارگردان بود که میدیدم و به نظرم کارگردان قابلیه صرف نظر از این که فیلمای دیگش چقدر بدن میشه گفت یه اثر شاخص داره که میتون ه باهاش از اعتبار هنریش تا آخر عمر دفاع کنه. با سینمای اسپانیا زیاد آشنا نیستم و فکر نمیکنم تو ایران طرفدار زیاد داشته باشه یه فیلم درباره رئال مادرید چند وقت پیش دیده بودم از سینمای اسپانیا که در حیطه فیلم های ورزشی فیلم خوبی نبود. اما این فیلم نظرمو در باره سینمای اسپانیا عوض کرد.

بودجه این فیلم 4 میلیون دلاره که در مقابل فیلم های هالیوودی واقعا ناچیزه و بعد ویپلش این فیلم هم ثابت میکنه میشه با پول کم فیلم خوب ساخت تو دورانی که همه چیز تکنیکال شده تو سینما.

القصه برید ببینیدش که اگر ندیدید نصف عمرتون بر فناست.

نمره من به فیلم 2.54 از 4 نمره