از بین تمام کارگردانان فراری از دکوپاژ که زمین و زمان رو بهونه میکنن که به خاطر فلان چیز (از استرس بازیگر، شرایط بد زمین، نداشتن ریل، نیاز به تغییر و..) دکوپاژ نساختیم. به یکیشون خیلی علاقمندم. اون یکیم قطعا John Wells هست نه اصغر فرهادی. دوربین جان به شدت میلرزه اما در جای مورد نیاز ثابت میشه هیچ وقت ادای این کارگردان تهیه کننده های جوجه رو در نمیاره که ما بودجه نداشتیم صاف میره سر اصل مطلب میگه وقت نداشتیم چون اصل کارش روی زمان زیاد سرگرمیه نه دریای پر عمق فلسفی.

سرگرمی جان برای ما از حرکته نه از معنی، معنی نه به معنای فهم کامل یک پلان که حتی شده برای من زودتر فهمیدن و بروز احساسات روی یک پلان هم کفایت میکنه اما دریغ از همون.

زیر دکوپاژ در روها به یک قاعده کلی اعتقاد دارن اونا میخوان با کمترین زحمت بیشترین بازده رو تولید کنن اونم محصولی که تو لحظه دیده میشه و زودم فراموش میشه شاید اگه ازتون داستان یکی از قسمتای فلان مجموعه تهیه شده به دست جان رو بپرسن نتونید هرگز به یاد بیارین با این که به دقت قبلا دیدینش ولی اگه درباره اودیسه فضایی کوبریک بپرسن مثل فرفره بپرین بالا و سریع داستان به نظر من نداشت شو بگین.

فرق دو اثر هم در اینه اودیسه بخاطر این اودیسه شد و موندگار برای نسل ها که هفته ها برای یک سکانسش نقشه دکوپاژی ریختن و عرق  اما برای آثار جان نهایتا بیست دقیقه و عمده وقت روی میزانسن و کنترل بازیگری گذشته میشه.

القصه امثال مثل جان پول شمارو میگیرن و سرگرمتون میکنن اما امثال مثل کوبریک میخوان فکر شمارو بگیرن و متحول بشین نه سرگرم. این تضاد بین مردم عام و خاصه که همیشه تاریخ مردم عام به دلیل دوست نداشتن کار کشیدن از مغز بردن.