|      بعد دیدن هر فیلمی بچه ها و نوجونا جذب کاراکتر اصلی و شغلش میشن. بعد دیدن شوالیه ی تاریکی میخوان بتمن بشن. بعد دیدن راکی میخوان سیلوستر استالونه بشن یا بعد دیدن پلیس آهنی یه چیز مثل شخصیت خود پلیس حتی میگن جلوی سینماهای آمریکا که تاپ گان رو پخش میکرده نام نویسی میکردن واسه اعزام به عراق و رفتن تو ارتش آمریکا. تو سینمای ایران هم فیلمی اومد تحت عنوان متری شیش و نیم. فیلم قهرمان پلیس خوبی داشت. جنگنده و نترس. آخرشم کار درست رو انجام داد ولی حذفش کردن. بعد دیدن این فیلم هیچ کس نخواست پلیس بشه و هیچ کس نخواست با مواد مخدر بجنگه. به نظرم چون واقعیت رو نشون داد این بلا سرش اومد وگر نه قهرمانش کم از راکی نبود. اره دنیای واقعی همه چیز رو دفع میکنه.