سطح بدبینی

چند روز پیش آبه نخست وزیر ژاپن اومد تهران. نکات سفرشو خودتون بهتر میدونید اما تو این چند روز هرچی خوندم تو خبرگزاریا درباره این بوده که آقای آبه به چه دلیلی اومده و قراره چی رو از ایران بکنه ببره. حتی یکی هم به پیشرفتی که قراره ایران از این روابط ببره نپرداختن البته تا اونجا که من دیدم.
حتی چندتا از خبرگزاریا مثل اسپوتنیک به دلایل سیاسی مثل آشتی ایران و آمریکا و دیدار مقامات دو کشور  اشاره کردن ولی کوچکترین نشونه ای که قراره برای ایران این کشور رو به جلو باشه اصلا و ابدا نگفتن. قبلنا مردم فقط به مسئولین خودمون بدبین بودن ولی امروز تبدیل شده به مسئولین جهان جوری که فکر میکنن قراره همه سرمون کلاه بزارن.
۰ ۳

سیاست انگلیسی

سیاست انگلیسیا سادست میگن کارو خودت انجام نده چون ممکنه درگیر شی. بنداز گردن مردم اونا انجام بدن. اگه قراره مردم رو سرکوب کنی خودتو کثیف نکن یه عده دیگه از مردمی که معارضن بفرست جلو حالا که اون دو گروه خوب باهم درگیر شدن از زندگی و قدرتت لذت ببر. سیاسیون ما هر چقدر در تمام امور ضعیف عمل کرده باشن در این یکی عالین در حد لیگ جزیره. کمتر آدم و گروهی داخل ایران هستن که با گروه دیگه ای درگیر نباشن مذهبی ها با غیر مذهبی ها استقلالیا با پرسپولیسیا حتی ادمای معمولی که با یه خراش کوچیک روی ماشینشون آسمون رو به زمین میرسونن و با مخروش درگیر میشن همه تو این دایره دشمن و خودی قرار میگیرن و تا زمانی که هستن حکومت بهشون راحت و لذت بخشه.

۰ ۵

Vice

فیلم متوسطی بود. نه کاملا غیر قابل تحمل و خشک به سیاست آمریکا نگاه کرد نه کاملا باز وو راحت با شوخی و مزاح بیش از حد. پاسخ های درستی به سوالات نمیده و رسالت فیلم هم چیز دیگه ای هست از طرفی لزومی برای این همه طرح مسئله نمی دیدم که اگر میخواستن از القاعده، گواتمالا، زرقاوی، داعش و روابطشون با آمریکا بسازن آخرش یه سریال 100 قسمتی بیرون میومد. نه یه فیلم سینمایی بی سر و ته.
بازیگری مشکل داشت بخصوص بازیگر نقش بوش پسر دیگه سر لهجه و رفتارش نمیگم خودتون ببینید. از بیل خوشم نمیاد اما وضیفه خودشو تو این فیلم خوب انجام داد و احتمالا برای اضافه وزن داشتن تو این فیلم حسابی به زحمت افتاده.
دیک چنی رو از استند آپ رابین ویلیامز میشناسم اونجاش که جریان شلیک تیر اشتباهش به همکارشو مسخره میکنه هنوز یادمه. اما از شخصیتش هیچی نمیدونستم. فیلم چند شوخی دیگه ای هم داره که نگرفته بجز آخریش که منو حسابی خندوند سر ترامپ و لیبرال ها. دفاعیه آخر چنی از خودش و حرف زدن با دوربین اوج افتضاح فیلمه واقعا ضعیف کار شده بدون استدلال بدون موضوع و با موسیقی متن سعی در احساسی کردن بیننده داره که موفق نیست. به هر حال فیلم کاملا ارزش یه بار دیدن رو داره و شمارو نا امید نمیکنه اما یک بار مصرفه و نمیشه انتظار بزرگی ازش داشت.
نمره من به فیلم 0.23 از 4 نمره
۰ ۵