شخصیت قدرت اصلی داستان است. ذره ذره آن سیاه پوست ترس و وحشت آن سفید پوست و اتفاقات به جا و به اندازه جذابیت خوبی به داستان داده اما داستان نساخته. جودی فوستر بازی شاهکاری دارد حس را انتقال می دهد بیخود نیست در تاپ 10 من برترین زن بازیگر جهان است هر چند این بازی فوق العاده در مقابل بازی های دیگرش قطره است از دریا.

لیتو بد بودن شخصیت را خوب بازی می کند اما تنها چیزی که میبینیم حرص پول است نه چیز دیگر که مقداری شخصیت را یک بعدی کرده و جای مانور در رفتارش نمی دهد. استوارت هم نشان داد کودکیش پر از استعداد بود بیخود نیست الان اینجاست هر چند فاصله تا بالا رفتن زیاد داشت که رفت. اما از همه قوی تر آن سیاه پوست است فورست ویتاکر کبیر با آن بازی ریز و جذابش. نقشش به قدری پر رنگ است که کارگردان فینچر را کنار زده و خود رو آمده شده نماد فیلم اگر جایی اسمی از این فیلم بیاید اولین چیزی که به ذهن مخاطب خطور میکند انسانیست با انسانیت و عطوفت که نهایتا شهوتش آن را دزد کرده و البته سیاه پوست.

اما کمی به فلسفه این اتاق وحشت بپردازیم بدی در بیرون خوبی در درون و گاهی هم این دو ترکیب می شوند نصف بدها بیرون میمانند و نصف خوب ها درون انگار پناهگاه شرارت و نیکیست. سمتی برای کشتن و سمتی برای زنده ماندن تلاش میکنند به هیچ وجه این دوگانه خوب و بد در فیلم در نیامده و داستان فیلمساز در این مورد می لنگد.

اما حس را می سازد و آن حس امنیت است نه بدی و خوبی. امنیتی که داخل اتاق می بینیم جوری که سه مرد نیرومند با گاز و تبر و کلت نمی توانند از آن عبور کنند مثال زدنیست حس دارد و سمپاد بیننده را آرام نگه میدارد تا پارا سمپاد در مواقع ای به خصوص بیدار شود مانند سکانس نفس گیر بیرون آمدن جودی که واقعا نفسم بند آمده بود. این نتیجه ساخت امنیت است که فینچر به خوبی از پسش بر آمده.

در دنیای واقعی هم چنین اتاق هایی وجود دارد مخصوصا برای مکان های سیاسی و جاهایی که افراد مخصوص و ویژه در آن تردد می کنند در مستندی دیدم دیکتاتور محبوبم سرهنگ جان برکف و گلگون کفن قذافی هم از این سیف اتاق ها داشت. عکس های جالبی در نت می توانید از آنها پیدا کنید حتما باید حس جالبی هم به آدم های داخلش بدهد حداقل اینطور فکر میکنم. خدا را چه دیدید اگر پولدار شدم می دهم یکی از این ها برای من هم بسازند فقط برای حس امنیتش :))

نمره من به فیلم 1.16 از 4 نمره